اول رحلت عالم و مجتهد بزرگ آیت‌الله موسوی‌اردبیلی که رییس‌جمهور به عنوان دومین مقام عالی کشور برای آن عزای عمومی اعلام کرد. با این همه در دو روز پنجشنبه و جمعه که به مناسبت درگذشت ایشان عزای عمومی اعلام شده بود فضای حاکم بر برنامه‌ها و اخبار صدا و سیما هیچ نشانه‌ای از عزادار بودن را در خود نداشت که این بی‌توجهی تامل برانگیز است. علاوه بر این صداوسیما در رابطه با انفجار در حله عراق و شهادت ده‌ها نفر از هموطنان‌مان و همین‌طور حادثه برخورد دو قطار مسافربری در سمنان و کشته شدن نزدیک به ٤٠ نفر دیگر از آنها باز هم آن‌طور که باید به این دو موضوع نپرداخت و جای این خبرها در راس اخبار رسانه ملی و در گزارش‌های به موقع و لحظه‌ای خالی بود.

هرچند در رابطه با رحلت آیت‌الله موسوی‌اردبیلی دو روز گذشته خبرهایی از تشییع جنازه ایشان پخش شد اما جا داشت تا رسانه ملی در برنامه‌هایی مبسوط به ابعاد مختلف زندگی این یار دیرین امام بپردازد. شخصیت، آثار و نقش بی‌بدیل ایشان در مبارزات حق طلبانه ایران قبل از پیروزی انقلاب، حضور ایشان در سال ٥٧ به عنوان یکی از معدود افرادی که در کنار امام در رهبری انقلاب نقش موثری داشتند و همچنین نقش ایشان در تاسیس نهادهای انقلابی از جمله تاسیس نهاد قضایی، حزب جمهوری و نهاد ائمه‌جمعه (ایشان با حکم امام از ائمه جمعه تهران بودند)، تاسیس مدارس و دانشگاه مفید و تربیت شاگردان ارزشمند و... همه جنبه‌هایی از ایشان بود که صدا و سیما می‌توانست بیشتر به آنها بپردازد. انتظار می‌رفت در ٤٨ ساعتی که رییس‌جمهور به عنوان مقام دوم کشور عزای عمومی اعلام کردند نشانه‌ای از این امر در برنامه‌ها محسوس باشد که این‌گونه نبود.

حتما از مسوولان صدا و سیما می‌پرسیم که چرا چنین قصوری صورت گرفته است. طبیعی است که افکار عمومی دچار این شبهه می‌شوند که چطور در مسائل کوچک‌تر گاهی صدا و سیما همه شبکه‌ها را درگیر می‌کند اما در مسائل وطنی مانند رحلت آیت‌الله موسوی‌اردبیلی یا حادثه‌های عراق و سمنان واکنش مناسبی صورت نمی‌گیرد. این امر این شایبه را ایجاد می‌کند که شاید رویکردهای سیاسی در صدا و سیما بی‌تاثیر نبوده است. البته برداشت بنده این است که غفلت و سوءمدیریت در صدا و سیما چنین وضعی را موجب شده و ریاست سازمان و مسوولان آن باید در قبال این وضع پاسخگو باشند.